Kırşehir’in meşhur insanı Çetin Ay da, bu toprağın sesini dünyaya duyurmaya çalışan bir evlat olarak, insanın köküne tutunarak dünyayı anlamaya çalışır.
Nerede olursa olsun, nereye giderse gitsin, içinde bir memleket sesi susmaz.
Dünya değişiyor. Hızla, acımasızca, bazen de sessizce…
Bir yanda savaşlar, açlık ve göç.
Diğer yanda gelişen teknoloji, büyüyen şirketler, yapay zekâ tartışmaları…
Ama bu gelişme dediğimiz şeyin içinde insan eksik.
Kalpler yorgun, vicdanlar suskun, zihinler bulanık.
Her sabah yeni bir felaketle uyanıyoruz.
Bir yerde bomba patlıyor, bir yerde çocuklar ölümü öğreniyor.
Bir yerde ekranlar parlıyor, ama gözlerimiz gerçekleri görmüyor.
Ben yıllardır iş dünyasının içindeyim. Ticaretle, yatırımla, üretimle meşgulüm.
Ama asıl derdim, insanın kendisiyle.
Çünkü insan unutursa, makine hatırlayamaz.
İnsan durursa, sistem devam etse neye yarar?
“Teknoloji büyüyebilir, ama insan küçülüyorsa bu gelişme değil, yıkımdır.”
Dünya yanlış yöne akıyor.
Çünkü merhamet yoksa, yön pusulası şaşar.
Adalet yoksa, yolun sonu çıkmaz olur.
Birlik yoksa, geleceğin adı belirsizliktir.
Böyle bir zamanda, Türkiye gibi zor günlerden geçmiş ama birbirine sırt çevirmemiş bir milletin mensubu olmak umut verici.
Biz bu topraklarda, acıyı paylaşmayı, ekmeği bölüşmeyi, gölgesi yetmeyen ağacın altına birlikte sığınmayı bilen bir halkız.
Bu kardeşlik, sadece geçmişin hatırası değil, geleceğin teminatıdır.
“İnsan, önce içine dönüp vicdanıyla yüzleşmedikçe, dünyaya yön veremez.”
Dünya yanlış yöne akıyorsa, susmak doğru değildir.
Söylenmesi gereken söz, zamanında ve mertçe söylenmelidir.
Çünkü suskunluk bazen sadece bir sessizlik değil, ortak olunan bir hatadır.
Adalet, merhamet ve insanlık…
Bunlar kaybedilirse, kazançların hiçbir anlamı kalmaz.
Ve belki de bugün en büyük çaba, sadece insan gibi kalabilmek içindir.
